ครั้นเหตุการณ์สงบลง พระมหาเถรพรหมเทพก็กลับคืนจากร่างครุฑ เหาะลงมาปรากฏตัวอยู่บนเรือนั้น เหล่าชาวเรือครั้นได้เห็นพระมหาเถรปรากฏตัวบนเรือโดยอัศจรรย์ก็ตกใจ รีบเข้าไปนมัสการใต่ถามความเป็นมา มหาเถรพรหมเทพแจ้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ชาวเรือทราบ และฝากฝังให้ดูแลพระนางเหมชาลา และเจ้าชายทนธกุมารให้มีความสุขสวัสดีจนกระทั่งถึงลังกา
ด้วยความเกรงกลัวในพระมหาเถรพรหมเทพ ชาวเรือต่างปฏิบัติต่อพระนางเหมชาลา และเจ้าชายทนธกุมารอย่างดีตลอดทาง จนกระทั่งแล่นมาได้สามเดือนจึงถึงลังกา
๏ แปลงกายเป็นเถรา เหมชาลาก็ยินดี
กุมเกล้าเล่าพระชี ตัวลูกนี้สำนึกหา
๏ มาต้องพายุใหญ่ เขาวุ่นไขว่ทั้งนาวา
ท่านว่าข้าชั่วช้า ทิ้งคงคาให้บรรลัย
๏ พระเถราแจ้งกิจจา ว่านาคามาจองภัย
รู้แจ้งแกล้งมาไว นาคาไปยังพารา
๏ ซึ่งเกิดเป็นลมใหญ่ เพราะมันไซร้แกล้งตามมา
หวังธาตุพระศาสดา ครั้นทรุดซาจะพาไป
๏ บัดนี้นายกำปั่น เห็นทรงธรรม์เพื่อนตกใจ
เถรามาแต่ไหน หลากแก่ใจเรานักหนา
๏ เข้าไปนั่งกราบไหว้ กล่าวภิปรายพระเถรา
ท้าวไทด้าวใดหนา แจ้งกิจจาให้เข้าใจ
๏ พระเถรากล่าววาที รูปมานี้เห็นวุ่นไขว่
พระพายร้ายเหลือใจ ช่วงสองไทที่พลอยมา
๏ ท่ายอย่างทิ้งนที พาสองศรีถึงลังกา
ครั้งนี้มิเนิ่นช้า ไปเถิดหนานายกำปั่น
๏ คลื่นลมก็ชอบแล้ว เห็นแจ้งแผ้วสามเดือนวัน
จะถึงลังกานั้น เป็นแม่นมั่นแท้นักหนา
๏ คอยอยู่ให้จงดี ตัวรูปนี้จะไคลคลา
พระชีมีฤทธา ขึ้นเวหาด้วยฉับไว
๏ กล่าวถึงทั้งสองรา นายเภตรากลัวเหลือใจ
บารมีก็มากไซร้ เห็นแน่ใจชาวเภตรา
๏ ใช้ใบในสาคร มิหยุดหย่อนสักเพลา
ชอบล่มแล่นดมมา สามเดือนตรามาถึงพลัน
